Herdenken van onze dierbaren

Iedereen heeft rond zich mensen verloren...Ze leven verder in onze herinneringen.Sommigen hadden een volledig leven achter de rug...anderen zijn te vroeg gegaan ...bewust of gevreesd .M'n zusje Els heeft er bewust een eind aan gemaakt op 26 -jarige leefdtijd...ik was toen 18 .Ze was 26 en voelde zich niet goed in onze maatschappij...niet begrepen.Ik wijs niemand met de vinger.Maar misschien nog even een mooi voorbeeld van de oppervlakkigheid van mensen.Wij zijn een welvarend industrieland (zelfs in crisitijden !),maar we staan toch ook vooraan in de lijst van zelfmoorden en depressies.Moet dit voor velen niet een belletje doen rinkelen?
Iemand verliezen is heel pijnlijk,diepe emoties komen naar boven ...verdriet,woede,onmacht,...

18...pas ontwaken in de grote wereld en m'n grote zus verloren...Ik herinner me haar laatste beeld heel goed...ze voerde me naar een feestje en we spraken af om volgende woensdag eens te tennissen...Ik heb ze nooit meer teruggezien...

18 ...pas ontwaken in de grote wereld en zoveel vragen...Ik heb nog altijd m'n vragen,maar m'n nieuwsgierigheid heeft me ook doen verdiepen in de wereld van onze geest... In m'n eerste jaar kunstacademie had ik psychologie,één jaar lang heb ik boeiend geluisterd,ik heb veel vragen kunnen plaatsen...op m'n eindexamen heb ik m'n verhaal geschreven...
Ik heb m'n examen ingediend en ben nooit meer komen opdagen ...

Ik ben fotograaf en geen psycholoog geworden...