M'n passie...fotografie !

Ik wil toch even inpikken op de vele reacties die ik te horen krijg...Wat ga je daar doen ?Wat voor werk?Waarom stop je nu?Ga je nog fotograferen?
Wat de toekomst ons brengt...weet niemand...maar iedereen heeft toch wel een vaag idee of een doel in z'n leven...Dieter, ik en de kids zullen ons het eerste jaar enorm moeten aanpassen aan het tragere levensritme...niet alles vandaag ...maar morgen (of over-over-...morgen)...op de "vibes" van het eiland...
Het eerste jaar wordt een time-out met de kids...daarna zien we wel !
Natuurlijk zal ik blijven fotograferen...maar niet meer op zo'n "intens" niveau...de balans moet terug in evenwicht komen.
Dat ik avondschool plattelandstoerisme volg...heeft bij sommige mensen een belletje doen rinkelen.Dat ik interesse heb voor plattelandstoerisme en kleine hotelletjes,kan ik niet ontkennen en dat er ergens een vage droom schuil gaat moet ik ook toegeven.Maar om het in Ibiza- tijd te zeggen ...kan het nog even duren.Wij zijn niet gehaast...
Ik doe een stap achteruit in m'n carrière als fotograaf om Dieter de kans te geven om een stap vooruit te doen...
En nu wil ik toch even een gevoelig punt aansnijden...vrouw en carrière!Ik kan niet ontkennen dat ik een gedreven tante ben.Ik heb m'n studie ,m'n job en het mama zijn altijd zo goed mogelijk proberen te combineren...Omdat ik een" jonge" mama ben en als vrouwlijke fotograaf ...moest ik me dubbel zo hard bewijzen...Ik had m'n carrière niet kunnen ontplooien zonder de hulp van m'n man(achter de schermen" de motor") en m'n mama(opvang van de kids in nood)...hiervoor nog eens m'n oprechte dank !Maar dan heeft men alles bereikt,wat men wou bereiken op carrièrevlak en dan wordt de passie soms afgezwakt...Op een dag stelt men zich de vraag...ben ik nu tevreden?Wil ik nog iets meer bereiken ?Moet ik nog meer bewijzen?Voor wie?Het streefdoel is er niet meer...Ik ben er zeker van dat elke carrière-vrouw zich vroeg of laat die vragen stelt...
en dan komt het engeltje "mama-gevoelens "terug naar boven.En inderdaad ,ik heb niks meer te bewijzen op carrière-vlak...maar nog héél veel te bewijzen in het opvoeden van m'n kids...
Durf ik nu bekennen dat ikzelf ook een slaaf ben geworden van m'n werk en gedrevenheid?JA !!!Ik wil terug het evenwicht vinden tussen mama zijn en werken.M'n derde dochter is er gekomen met een wens om het wat rustiger aan te doen...maar juist na de geboorte is alles in een TGVversnelling gekomen ...Laatst had ik nog een gesprek met m'n oudste dochter Babe,die gaf me te kennen dat ze heel graag zou willen dat ik wat minder zou werken volgend jaar...en dat ze haar stralende ,welgezinde mama terugkrijgt !Ik vroeg haar of ze het niet erg vond dat de papa veel werkt?Ze trok haar schouders op ...(blijkbaar niet !)Nog maar eens een bewijs dat" kids" vinden ..."mama aan de haard...papa zorgt voor de welvaart !"